Hoe was het ook alweer.....

Het is alweer bijna een week geleden dat we onze heerlijke reis gemaakt hebben. Ik had wel even nodig om af te kicken van zoveel ervaringen en indrukken. Ik raakte er niet over uitgepraat en dat kwam goed uit want iedereen vroeg naar de vakantieavonturen. Ik moet nog regelmatig denken aan de zonsopgang in Kami....en mijn voornemen om dit gevoel vast te houden!! Maar helaas houdt mijn wekker hier geen rekening mee en zodra ik ben opgestaan is het één en al hollen en vliegen... O ja hoe was het ook alweer!!!

Ik wens iedereen een heel gezellig Pinksterweekend toe!

Weer veilig thuis....

En dan is nu echt het moment gekomen om afscheid te nemen. Kazuya was die ochtend al heel vroeg naar zijn werk gegaan en Yuko bracht ons met de auto naar het vliegveld waar het allemaal goed geregeld was. We namen afscheid met dikke knuffels van Yuko. Wat een wereldweken hebben gehad!!!

Op het vliegveld komen we de familie tegen die we op de heenweg ook gesproken hadden.

 Het was een leuk weerzien en we hadden even lekker de tijd om de reisverhalen aan elkaar te vertellen.

In het vliegtuig kregen we een lekker plekje met extra been ruimte. Het was helder dus mooie plaatjes van uit de lucht.

We worden tijdens de vlucht lekker verwend met verschillende maaltijden.

De vlucht gaat zeer voorspoedig en we proberen allebei wakker te blijven...

Op Schiphol zijn we binnen de kortste keren door douane en als we op de koffers wachten krijgen we een "Hello Goodbye" gevoel. We zien alleen nog niemand staan, die ons bekend voorkomt....

Terwijl we door de schuifdeuren lopen staat er niemand...  :(We nemen afscheid van de famillie uit Maastricht en lopen wat rond. Annick is duidelijk een beetje terleurgesteld en we besluiten een Welkom thuis ballon te kopen,. Wanneer we teruglopen naar de schuifdeuren zien we Milan,Terry, Ilse, Tante Wilma met bloemen en welkomsbord.

 

We besuiten nog een keer via de douane door de schuifdeuren te lopen om het gevoel compleet te krijgen. Dat gaat niet zomaar want je mag niet meer terug lopen maar via een omweg lukt het toch..

Onder luid gejuich lopen we door de schuifdeuren heen. Niemand had er op gerekend dat de terugreis zo snel zou gaan.

WELKOM THUIS.....

Gauw naar de auto's waar Liesbeth en Frank ook nog op ons wachten. We rijden snel naar het ziekenhuis waar we heel blij oma en mamma in de armen sluiten. Frank heeft tompouzen en moorkoppen gekocht en we maken er in een ziekenhuis nog een klein feestje van.

Mams gaat als een speer achter de rollator en we vinden het heerlijk om te zien dat het zo goed gaat!!

Thuis aangekomen wisselen we onze cadeautjes uit en brengen het meeste wasgoed alvast naar de machine. Ik begin met het maken van mijn blog maar mijn ogen vallen dicht...

We zijn er weer!!

De verrassing waar ik het over had... Ik had in Japan mijn blog aan Yuko laten zien en vertelde haar hoe het één en ander werkte. Ook zij vond de reacties erg leuk (ze herkende de foto van Lynda al) We kregen samen een leuk idee. Een souveniertje uit het land van de rijzende zon! Helaas kon ik niet voor iedereen iets meenemen maar ik heb 5 houten geurhangers gekocht. Vier geurhangers voor 4 dames die wel meer dan 10 reacties geplaatst hebben en 1 als onderdeel voor een give away die spoedig volgt!!

Dus lieve Lynda, Erna, Inka&André en Ria zouden jullie je adres naar mij toe willen mailen dan kun je binnenkort een Japanse envelop op je deurmat verwachten!!

alma.abspoel@gmail.com

 Natuurlijk ook de andere dames heel erg bedankt voor alle lieve reacties!!! Voor jullie een mooie roos!!

Groetjes en een fijne zondag!!

Lieve groetjes

Alma

Nog even genieten in Tokyo

Onze laatste dag brengt ons naar de wijk Akihabara in Tokyo oftewel Electric City. Hier is een groot scala aan electronische snufjes te vinden maar ook alles op het gebied van Manga. Het was ook een hele grote wens van Annick om wat te gaan drinken en eten in een echt Maidcafé. Zodra we het station uitkwamen zagen we ze al staan. De meeste willen niet met je op de foto maar deze Maid was zeer behulpzaam en wees ons precies de weg waar we zijn moesten.

Namelijk hier!!! Dit is het bekendste Maidcafé van de wereld. Dus nu de place to be. Er ging een wereld voor me open...

Bij binnenkomst ging er een bel en alle maids hielden direct op met werken om ons te begroeten....allemaal tegelijk. We kregen de enige Engels sprekende maid als gastvrouw en ze legde ons uit wat de bedoeling was. Bij binnenkomst betaal je 700 yen entree, je mag geen foto´s maken en ook de maids geen persoonlijke vragen stellen. Je bent een uur welkom en dan dien je af te rekenen. Met een Maid op de foto kan maar kost 500 yen. We kozen een combinatie menu met drinken, een desert, op de foto en een attentie. Op een gegeven moment word je naar voren geroepen om met je favoriete maid op de foto te gaan. Het is een kleine polaroidfoto die zij dan helemaal gezellig gaat versieren met een tekst en je naam. Jammer dat ik niets mocht vastleggen want het was echt een film. Ze praten als kleuters en gedragen zich uitermate dienend en vinden je helemaal geweldig.

Het is een gezellige boel in de hoofdstraat. We lopen wat Mangawinkels binnen op zoek naar de nieuwe serie die Annick wil cosplayen dit jaar Toho.

We kunnen hier ons geld wel kwijt. Annick koopt wat kleine dingen die echt over haal idool gaan

We komen bij een Purikura automaat waar je samen foto´s kunt maken en bewerken. Je staat in een soort studio met felle lampen. Je krijgt van die foto´s met enorme ogen..

Daarna kun je ze bewerken. We hebben vreselijk gelachen....

We zijn nog naar een Butlercafé geweest...dat was helemaal een stunt. Hier zaten alleen maar meiden en de butlers waren ook meiden maar dan heel stoer. Je kon met ze op de foto. Eén meisje was verliefd op één van de butlers en had allemaal cadeautjes meegenomen. Haar vriendin zag Annick met Toho spullen en vertelde dat ze zelf ook een dikke fan was. Ze nam ons mee naar een Tohocafé. Dat was natuurlijk helemaal top voor Annick. Hier moest je ook entree voor betalen maar daar kreeg je één drankje voor of een foto van je favoriete Tohofiguur. Je kon daar ook karaoke en Annick heeft daar 2 liedjes gezongen. En nog samen met dat meisje een tekening gemaakt. Het was een gezellig uurtje.

Gauw naar huis waar Annick en Yuko alvast lekkere dingen gaan maken en Alma de laatste cadeautjes gaat halen in het winkelcentrum. Toen ik thuis kwam was het een echte verrassing...

Megasusi.... heel erg leuk.

Het werd een hele gezellige avond met nog een leuke verrassing voor ons...

Het leek wel pakjesavond!!

Allemaal cadeautjes voor ons. Echt hele leuke dingen hebben we gekregen. Dingen waar weer een verhaal aan zit. Ook nog 2 pakjes voor mijn zieke moeder. Ik heb haar ook nog kunnen bellen en ze was al heen en weer gelopen naar toilet. Morgen bij aankomst op Schiphol rijden we er direct naar toe.

Tijdens het inpakken van de koffers vond ik nog de klompjes die ik cadeau zou doen aan de klas van Kaho. Nog even verpakt en een lintje eraan.... Yuko zorgt ervoor dat ze bij Kaho terecht komen.

Dit is het laatste blog uit Japan! Ik wil alle blogdames heel hartelijk bedanken voor alle leuke, lieve en meelevende reacties!! Wanneer ik weer in Holland ben heb ik een verrassing maar dat horen jullie nog!!

Ik ga nu echt mijn bedje in... het is over drieen!!!

Veel liefs en groetjes

Alma

Daibutsu en Kamakura en van Chinatown naar Karaoke...

Vanmorgen toch een beetje brak wakker geworden. Het houdt me toch bezig wat er met mijn moeder aan de hand is. Ik had gelukkig wel een mailtje van manlief gehad met alle details en op het hart gedrukt dat het goed ging met haar..

Toen ik naar buiten keek zag ik daar de Mount Fuji meer dan honderd kilometer verderop. Toch wel heel bijzonder!!

We doen de hele ochtend lekker rustig aan. Yuko kijkt naar een serie die ze de hele week al niet heeft gezien, Annick is aan het rommelen en ik schrijf het blog van de dag ervoor!

Rond de middag vertrekken we met de trein naar de grote budha Daibatsu. Ik zie hem al door de bomen naar me gluren!

Wat een gigantisch beeld rees daar voor mijn ogen op..

Het gaf mij hetzelfde gevoel  toen ik voor het vrijheidsbeeld in New York stond. Zo gigantisch groot. We zijn ook nog binnen in het beeld geweest zodat je kon zien hoe het gemaakt was...

Annick ging ook nog even gluren bij de `plaatselijke tekenclub`...

Iedere streek of plaats heeft zijn specialiteit. In deze plaats kun je koekjes kopen in de vorm van een duif. Je ziet dan ook iedereen met lichtgele duiventassen lopen vol met dozen koek!

We rijden met de bus naar de winkelstraat van Kamakura. Een hele geliefde plaats om te wonen. We kuieren door een leuke winkelstraat en in plaats van lunchen kopen we verschillende snacks.

Vlakbij de schrijn is er een prachtige tuin waar je doorheen kunt lopen. Het staat daar vol met pioenrozen.

Thuis aangekomen proberen Yuko en ik mijn moeder te bellen. Ze heeft telefoon op haar kamer. Nu is er een probleem dat hier een heel ander telefoonnet is. Yuko probeert van alles en ja hoor....contact. Het was heerlijk om mijn moeder even aan de lijn te hebben. Ze klonk heel opgewekt en was blij en verrast me te horen!! Er viel een last van mijn schouders af.

We eten de eieren op die nog van het zwavelbad waren (nee dames echt lekker!!!) maar Annick vond het eitje iets te koud. Heel even in de magnetron dan....Tja dat was dus iets te lang! Een grote plof en daar ligt het ei!!

Samen met Yuko en Kazuya gaan we richting Chinatown. Maar eerst genieten we nog even bij de haven van het vergezicht...

Dan ligt opeens Chinatown voor ons. Wat is zo´n poort toch iedere keer weer indrukwekkend!

We nemen allemaal een lekker snackje op straat en lopen naar de plaats waar het karaoke plaat vindt.

Ik dacht dus aan een bar of zoiets... Niets is minder waar. Je krijgt een kamertje voor je alleen met lekkere banken, een tv en 2 microfoons. Er staan 2 electronische zoekmachines voor je klaar en een menulijst waarop je eten en drinken kunt uitkiezen.

En dan maar zingen... We waren allemaal onder de indruk van Annick haar Japanse zangkunst. De letters in beeld zijn van die Japanse karakters dus daar kun je niet veel wijs uit worden. Zij kende de liedjes die zij uitkoos zo goed dat het net leek of ze Japans kende...

Het eten werd lekker bij je op de kamer geserveerd en de avond vloog voorbij!!

Morgen de laatste dag....We gaan met z´n tweeen naar Tokyo. Beschrijving bij ons.... Jullie horen ervan!

Groetjes en bedankt voor al die lieve en leuke reacties!!! Ook namens Yuko en Annick!

Welterusten!

Alma

ps. In plaats van een kaarsje een bloemetje voor mijn moeder!!

Lieve Mama ...ik denk aan je!! Sterkte en ik wens je veel beterschap toe!!

Mount Fuji en weer terug...

Na een heerlijke nacht werden we om 9.30 uur verwacht bij de ouders van Kazuya. Dikke jassen werden in de achterbak gestopt die we nodig zouden hebben boven op de berg.

Op de weg er naar toe kwamen er steeds meer wolken en het begon notabene te regenen. Dat zou geen Mount Fuji uitkijk worden....maar niets was minder waar...

Wat een prachtig gezicht...echt uit een boek!!

Er wordt nog een wens vervuld....omdat het op de berg kouder en alles een beetje achter loopt bloeit hier nog de kersenbloesem...

Boven op de top....dat is voor ons 2400 meter (verder mogen we niet) trekken we onze heerlijke donzen jassen aan. Hier vallen hele kleine vlokjes uit de lucht...

Na het slaan van een herdenkingsmunt vervolgen we onze weg naar een heerlijk noedel restaurant. Grappig dat chopsticks het gewone bestek is geworden en we genieten van deze heerlijke maaltijd.

Tegenover het restaurant is een botanische tuin waar we prachtige bloemen en bomen zien.

Omdat we zo verwend worden kopen we voor de ouders van Kazuya een tuinplant, die de vader van Kazuya uitzoekt. Hij belooft er een foto van te maken als hij staat.

Omdat Mount Fuji een vulkaan is zijn er overal op de berg zwavelbronnen en onsens (badhuizen) We gaan een bron bezoeken en daar ruikt het naar rotte eieren.

en dat is niet voor niets want ze koken in deze hete bron.....

.....eieren in die dan vervolgens zwart worden. Wanneer je zo´n ei eet leef je 3 jaar langer vertelt het verhaal...

Nou dat doen we dan maar. Ik moet zeggen...het was een lekker eitje!!

De ouders van Kazuya zijn echte schatten en we leren die dag er weer wat Japans bij!

Ze zetten ons af bij het station en nemen afscheid van deze hartelijke mensen!!

Na een week van rondreizen zijn we weer terug in het appartement waar ondertussen het pakket dat we vanuit Holland hadden opgestuurd al staat te wachten. Het waren cadeaus die we echt niet meer mee konden nemen. Ook de poffertjespan die we nodig zouden hebben om onze Hollandse maaltijd mee te bakken.

Oeps alles electrisch... maar gelukkig hebben ze nog een kleine gasbrander. Het lukt wonderbaarlijk goed.

Kazuya wil het ook proberen en hij blijkt een toptalent te zijn.

Poffertjes eten met stokjes...Hollands op z´n Japans!!

Wanneer ik rond middernacht de laptop open en mijn mail lees blijkt mijn moeder haar heup te hebben gebroken en ligt in het ziekenhuis. Ik schrik en leg snel contact met thuis. Helaas lukt dit maar heel even. Ik ben helemaal onrustig geworden... Ondertussen weet ik dat ze is geopereerd en alles goed is maar het voelt toch niet goed om zover weg te zitten. Deze foto is genomen vlak voordat we naar Schiphol gingen.

Lieve mama...wanneer je dit leest geef ik je een hele dikke knuffel en ik hoop je gauw te spreken. Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt!!!

xxxxxxxxxxxxxxx

Alma