vrijdag 7 mei 2010

Kodomo no hi....oftewel Jongensdag

We konden vanmorgen rustig aandoen want Yuko moest tot 10.00 uur werken. We moesten onze koffer pakken want we gaan een weekje reizen. Ja wat neem je dan mee... Wat een kleren!!


Kazuya heeft ondertussen de auto opgehaald die ze kunnen bestellen. Een spiksplinternieuwe Toyota Prius. Wanneer Yuko uit haar werk komt heeft ze een verdrietig bericht. Haar oma van 91 is overleden en ze moet naar haar moeder toe. We willen ons tripje natuurlijk afzeggen maar daar willen ze niets over horen. Kazuya gaat met ons mee naar zijn ouders, zus en nichtje Kaho. Ze wonen op een uurtje rijden van Mount Fuji. In het dorp waar ze wonen is een festival.

Het is een aardig eindje rijden maar we zien Mount Fuji steeds dichterbij komen. Wat een indrukwekkende berg.

Het ontvangst bij de ouders en zus van Kazuya is hartelijk.Ze hebben een sportzaak en we worden direct uitgenodigd om in het restaurant van de buren om daar noedels te gaan eten. Maar eerst komt er een stoet voorbij die op weg is naar het festival. Jongens van 10 jaar lopen daar ook in mee want het is hun dag..

Het restaurantje is heel traditioneel en je zit op de grond. We krijgen schalen met groenten, een ei en beslag en gooien dit op de bakplaat. Het wordt een heerlijke deeg groenten omelet. Later komen hier nog noedels bij.

Na het eten gaan we op weg naar het festival. Het blijkt en superkermis te zijn met grappige attracties en vooral veel eten. Er wordt ook nog een paardenrace met boogschieten gehouden. Voorafgaand worden deze mannen in de tempel gezegend. Ook hier doen we mee aan het ritueel.

Aan het einde van de middag lopen we naar het winkelcentrum waar Kaho en Annick foto´s laten maken door een apparaat en ze daarna gaan bewerken. Het is helemaal trendy en er is veel jeugd.

Ook wilde Annick een spel doen dat Taiko no tatsujin. Het is op de maat meetrommelen met een liedje. Je speelt dan tegen elkaar en wie het beste het ritme slaat heeft gewonnen.

Weer aangekomen bij het huis van de ouders van Kazuya krijgt Annick een paar sportschoenen , een sportbroek en sokken uit hun winkel. Natuurlijk veel te gek maar ze stonden erop dat we het accepteerden. Gelukkig had ik mijn halve koffer volgestort met cadeautjes.

We gaan richting de stad waar de zus met haar gezin woont want morgen gaat Annick een dagje meedraaien op de Privateschool van nichtje Kaho.  Hier is toestemming voor gevraagd en toegewezen. Daarom had ze ook al die sportspullen nodig. De hele klas is in rep en roer en er wordt heel veel mobiel gebeld en gesmst,

De laptop is mee naar het hotel en Kazuya regelt een internetverbinding. Helaas gaat het uploaden van de foto´s niet. Ik zet ze er later tussen.


Groetjes
Alma

6 opmerkingen:

  1. Hoi,hoi,wat een triest bericht voor Yuko dat haar oma is overleden,condelaties van ons voor Yuko en haar fam.
    Wat maken jullie mooie dingen mee,schitterend en fantastisch dat we mee mogen genieten,toppie.

    Er staat straks een award voor jullie klaar op onze blog.

    Lieve gr van ons,xx.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een schrik, maar wat lief dat er dan weer het een en ander geregeld wordt!
    Groetjes Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Triest dat haar oma nu is overleden, maar ze maken het jullie echt wel naar de zin daar!
    Dat ze dan toch gewoon door gaan voor jullie, zo lief! Wat lijkt me het toch speciaal om dit allemaal mee te maken! Sterkte voor de fam.!
    En ik ben weer reuze benieuwd naar de foto's!
    lieve groet, Erna

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat vermaken jullie je heerlijk zeg !! en wat triest van haar Oma.............tja.............moeilijk hoor ! ook voor jullie lijkt me !

    Nou ik kijk uit naar de foto's...............have fun !!

    Hugs from me............

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach wat sneu nou!!! Sterkte hoor.
    Geniet zoveel mogelijk van deze prachtige reis, kijk uit naar jullie foto's en verhalen.
    Groetjes en fijn weekend, Madelon

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ach gos.....wat verdrietig van die oma, wens haar sterkte en stuur haar Hollandse knuffels namens ons ;).
    Wat hartverwarmend hoe ze .e.e.a. toch maar weer allemaal regelen! En dan die geschenken!!! Je weet toch niet wat je overkomt! Ben natuurlijk weer heel benieuwd naar de foto's! Die Annick beleeft toch wel een avontuur hoor voor zo'n jonge griet!!! TOF!

    groetjes
    *buigtopznoosters*

    Lynda

    BeantwoordenVerwijderen

Wat gezellig dat je een reactie achterlaat!

Lieve groet
Alma